در دوران بلوغ رشد عقلي از رشد جسماني سرعت كمتري دارد . آزمونهاي مختلف
استعداد يك روند صعودي را در حدود اواخر دوره نوجواني نشان مي دهند .
تفاوتهاي جنسي در الگويابي توانائيها در دوره دبيرستان بارزتر است . پسران
در آزمونهاي رياضي و دختران در آزمونهاي كلامي نمرات بالاتري به دست مي
آورند . همچنين در زمينه رشد اجتماعي مثلاً رشد ارزشهاي اخلاقي در دوره
بلوغ در مقايسه با دوره هاي قبل يك تفاوت ماهوي از نظر تفكر بوجود مي آيد .
يعني فرد بالغ از نظر نوع استدلالهاي مربوط به مسائل اخلاقي كاملاص با فرد
پيش از دوران بلوغ تفاوت دارد . مثلاً طبق نظر پياژه ، كودكان در مرحله
قبل از بلوغ ( به عناون مثال در دوره دبستان ) به نتيجه اعمال اهميت مي
دهند ، در حاليكه فرد بالغ به انگيزه و نيت در انجام دادن آن عمل بيشتر
اهميت مي دهد . اين نوع قضاوتها مستلزم رسيدن به رشد عقلي خاصي است كه توان
قضاوت آگاهانه را در فرد به وجود مي آورد .
براي بالغين با هوش تر و
جوانان خانواده هاي علاقه مند به امر تحصبل اين دوره از نظر كشف اصول عقلي
اهميت زيادي دارد . تاكيد جامعه بر داشتن تحصيلات باعث شده است كه جوانان
نيز فشاري را بر خود حس كنند تا خود را به سطوح بالاي پيشرفت تحصيلي
برسانند . به ويژه در جامعه ما كه دشواري بزرگي به نام كنكور دانشگاهها در
برابر جوانان قد علم كرده اين فشار بيشتر محسوس است . جالب توجه است در
اين مورد ما شاهد موششهاي فوق العاده اي از سوي جوانان براي غلبه بر غول
كنكور هستيم . هجوم جوانان به آموزشگاههاي تخصصي ، گرفتن معلم خصوصي ، درس
خواندنهاي پيگير ، همگي از يكسو حاكي از اهميتي است كه جامعه بر پيشرفتها و
موفقيتهاي تحصيلي جوانان مي دهد و از سوي ديگر حاكي از پذيرش مسئوليت و
كوششهاي صميمانه جوانان در اين مورد است . اما بايد توجه داشت كه همگام با
اين كوششها ، جوانان در عين حال دچار يك حالت تنش و فشار روحي هستند .
